Biz altı kişilik çekirdek bir aileyiz. Herkesin olduğu gibi benimde tek önceliğim ailemdir. İnsanın ailesi gibisi var mı acaba? Sımsıcak, güven dolu, huzurlu, sığınabileceğin liman gibi.. İnsan ailesinin değerini uzaktayken anlıyormuş. Ve ben bu özlemle onlardan bahsetmek istiyorum.
Benim babamın adı Ahmet'tir. Şu an 43 yaşında. Küçüklüğün de birçok sıkıntı çekmiş zorluklarla büyümüş, kendi ailesinden hiçbir zaman sevgi görmemiş. Annesi doğum da ölmüş ve üvey anne elinde büyümüş. Bu yüzden de çocuklarına sevgisini hiç gösteremez. Benim babamla aramda hep bir mesafe vardır; birbirimizden utanırız, pek konuşamayız, birlikte pek bir şey yapamayız. Ben bu yüzden biraz utangaç ve sessiz birisi olarak büyüdüm. Babam çok duygusaldır ama bir o kadar sert durmayı sever. Her zaman her istediğimizi yapmaya çalışır. Hayatta tek istediği benim meslek sahibi olup sıkıntı çekmediğimi görmektir.
Annemin adı Selma. O da 39 yaşında. Aynı şekilde babam gibi ailesinden dolayı çok zorluklarla baş etmiş. O benim örnek aldığım tek kadındır. Başına ne geldiyse hep üstesinden gelmeyi ayakta durmayı başarmıştır bugüne kadar. En büyük özelliği sabırdır. Ne kadar kötü bir olayla karşılaşırsa karşılaşsın hep sabretmiştir. Çok neşelidir, kahkahası metrelerce uzaktan duyulur..
En büyük erkek kardeşimin adı Nuri. 19 yaşında ve ergenliğini hala üzerinden atamadı. Annemle babama çok sıkıntı çektirdi ve hala çektirmeye devam ediyor. Liseyi yeni bitirdi. Okumayı hiç bir zaman sevmediği halde ve sınavdan sıfır çektiği halde üniversite gibi bir hayali var. Hayırlısı olsun diyelim.
Kız kardeşimin adı da Tutku. 15 yaşında ve ergenlik döneminde. Ben abartmak istemiyorum ama ergenliğin de bu kadar delilik yapan, sinir bozucu bir kişiyi daha hatırlamıyorum. Ben nasılsam benim tam tersimdir. Küçüklüğünden gelen aşırı bir kıskançlığı vardır. Özellikle beni kimseyle paylaşamaz. Babamla konuşmamı istemediği, annemin benim için özel bir yemek yaptığı zamanlar da büyük kavgalar yaşandığını hatırlıyorum. Ama kardeş işte atılmıyor..
Ve en küçük kardeşim Utku Anıl. 12 yaşında ve dünya tatlısı. Aşırı duygusal ve kırılgandır. Ne istersek yapar hiç sesini çıkarmaz. Benim elimde büyüdüğü için çok kıymetlidir. En yakın beni görür kendisine.
İnsanın ailesi gibi yok.. Onları çok özlüyorum..
Annemin adı Selma. O da 39 yaşında. Aynı şekilde babam gibi ailesinden dolayı çok zorluklarla baş etmiş. O benim örnek aldığım tek kadındır. Başına ne geldiyse hep üstesinden gelmeyi ayakta durmayı başarmıştır bugüne kadar. En büyük özelliği sabırdır. Ne kadar kötü bir olayla karşılaşırsa karşılaşsın hep sabretmiştir. Çok neşelidir, kahkahası metrelerce uzaktan duyulur..
En büyük erkek kardeşimin adı Nuri. 19 yaşında ve ergenliğini hala üzerinden atamadı. Annemle babama çok sıkıntı çektirdi ve hala çektirmeye devam ediyor. Liseyi yeni bitirdi. Okumayı hiç bir zaman sevmediği halde ve sınavdan sıfır çektiği halde üniversite gibi bir hayali var. Hayırlısı olsun diyelim.
Kız kardeşimin adı da Tutku. 15 yaşında ve ergenlik döneminde. Ben abartmak istemiyorum ama ergenliğin de bu kadar delilik yapan, sinir bozucu bir kişiyi daha hatırlamıyorum. Ben nasılsam benim tam tersimdir. Küçüklüğünden gelen aşırı bir kıskançlığı vardır. Özellikle beni kimseyle paylaşamaz. Babamla konuşmamı istemediği, annemin benim için özel bir yemek yaptığı zamanlar da büyük kavgalar yaşandığını hatırlıyorum. Ama kardeş işte atılmıyor..
Ve en küçük kardeşim Utku Anıl. 12 yaşında ve dünya tatlısı. Aşırı duygusal ve kırılgandır. Ne istersek yapar hiç sesini çıkarmaz. Benim elimde büyüdüğü için çok kıymetlidir. En yakın beni görür kendisine.
İnsanın ailesi gibi yok.. Onları çok özlüyorum..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder